at vestanverðu

[vεstanvεrðʏr̬]

a. western, westerly (hit þriðja bú átti hann við sjóinn á vestanverðum Mýrum).

[sʏðvεstanvεrðʏr̬]

1) from the west (ríðu síðan hina sömu leið vestr, sem þeir hófðu v. riðit); v. um haf, ‘from west over the sea’, from the British Islands;

2) on the western side of, with gen. (v. bœjar); fyrir v., west of, with acc. (fyrir v. vötnin).

* * *

adv. from the west; vestr eða vestan, Ld. 126; vestan ór Fjörðum, Nj. 14, passim: the phrase, vestan um haf, ‘from west over the sea,’ i. e. from the Western Islands, a special phrase for the British Isles across the North Sea, Fms. i. 26: or simply vestan, at hann var vestan kominn, viz. from Britain, Eg. 74; even used of a voyage from thence to Iceland, Ráðólfr ok Jólfgeir bræðr kómu vestan um haf til Íslands, Landn. 298.

2. of position without motion; fyrir vestan (with acc.), on the western side of; fyrir vestan vötnin, Nj. 196; fyrir vestan Heinabergs-sand Sóta nes, 158, Fms. i. 60, Landn. 194, passim; út um Álptafjörð fyrir vestan, in the west, Nj. 215.

COMPDS: vestanbæjar, vestanferð, vestanfjarðar, vestanlands, vestanmaðr, vestanveðr, vestanverðr, vestanvindr.

восточный, ср. norðanverðr, sunnanverðr, vestanverðr